9 دلیل ضروری است توقف تاکید در مورد کاشی خورشیدی

مناصبی نظیر امیر آخور که وظیفهاش نظارت بر نگهداری از اسبهای دربار بود، امیر جاندار که در رأس نگهبانان بود یا محافظان بود. عالیترین مأمور اجرایی سلطان، وزیر بود، ولی به نظر میرسد که وزرای آناتولی، آن قدرت و نفوذی را که وزرای سلجوقیان بزرگ، دست کم پیش از اوسط قرن هشتم برخوردار بودند، به دست نیاوردهاند تا اینکه شخصیت مقتدری چون معینالدین پروانه سلیمان و سایر مأموران مقتدر به عرصه رسیدهاند و بین سلاطین دستنشانده و اربابان مغولی آنها حایل شدهاند. از آنجا که نظامی اداری در حکومت سلجوقیان به دست کارگزاران ایرانی و فارسیزبان بود، در آناتولی زبان ترکی به صورت زبان محاوره رواج یافت اما برای مکاتبات، بهویژه در امور اداری، از زبان فارسی استفاده میشد. روزی حاکم قوچان برای دریافت مالیات به سراغ مردم رفت و آنان چیزی برای پرداخت نداشتند. ورودی عمارت از طریق یک هشتی به حیاط مرکزی متصل شده که با دو رشته پلکان در گوشههای شمال شرقی جنوب غربی به مهتابیهای طبقه فوقانی راه مییابد.

۳۶°۱۱′۵۹٫۸″ شمالی ۵۷°۳۹′۱۶٫۷″ شرقی / ۳۶٫۱۹۹۹۴۴°شمالی ۵۷٫۶۵۴۶۳۹°شرقی / 36.199944; 57.654639 (یخچالهای شمال کمر بندی سبزوار۲) از معدود بازماندگان ۲۹ یخچال تاریخی ولایت سبزوار هستند. بایگانیشده از اصلی در ۲۹ کاشی عقیق اشکذر مه ۲۰۱۴. خبرگزاری ایرنا. دریافتشده در ۲۷ مه ۲۰۲۲. وبگاه رسمی فرهاد. بایگانیشده از روی نسخه اصلی در ۹ نوامبر ۲۰۲۲. همچنین علامت سایپا از کتیبههای فیروزهای روی سردر این بنا برداشته شدهاست. آنچه در پی ورود ترکان و ترکمانان به آناتولی پس از پیروزی سلجوقیان در نبرد ملازگرد روی داد مبدأ تحولات شگرفی در زمینههای گوناگون بود. این ترکان که مسلمان متعصب حنفی بودند نسبت به رعایای مسیحی و اماکن متبرکه تعدی و بیحرمتی میکردند. وقتی سلیمانبن قلتمش، نیقه را که از بلاد مسیحی آسیای صغیر بود به عنوان پایتختی برگزید موجب نگرانی دولت بیزانس شد. تولیت آستان قدس رضوی از ابتدای انقلاب به حکم روحالله خمینی با عباس واعظ طبسی بود که با درگذشت او و با حکم سید علی خامنهای از تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۹۴ تولیت این آستان به سید ابراهیم رئیسی، سپس از سال ۱۳۹۸ به احمد مروی واگذار شد. اما یحیی ذکاء با توجه به آثار تاریخدارِ ابوالحسن که نشانههای طبیعت ایران را دارد، بر این عقیده است که ابوالحسن در فاصلهٔ این تاریخ در ایران بودهاست.

وضعیت اینان چندان روشن نیست؛ اما به احتمال زیاد جزو مزدوران بودهاند. به نظر نمیرسد ابن سینا در طی این سفر که در شهری مانده باشد. این نوع وصلتهای درونگروهی برای غیرمسلمانانی که تحت ذمه حکومتهای اسلامی بودند ضررهای اجتماعی و حقوقی در پی داشت و موجب شد بسیاری از آنها به ناچار به اسلام گرایند؛ از اینرو کاهش چشمگیری در شمار مسیحیان آناتولی رخ داده است. از اینها گذشته برای ارتباط با تعداد روزافزون ترکان در جمعیت آناتولی به خصوص در میان شهرها و حومهٔ آنها ضروری بود. پس از آن نیز دیگر شهرها یکی پس از دیگری به چنگ ترکان درآمد. تنها در نواحی مرزی بود که به دلیل جنگهای زیاد و تهاجمات، آشفتگی اقتصادی و اجتماعی رخ داد و نکتهٔ دیگر اینکه خود سلاطین علاقهٔ زیادی به شکوفایی کشاورزی نشان دادند. آق سرایی مناصب موجود در آناتولی را در زمان غیاثالدین کیخسرو (۶۶۴ ه.ق) چنین برمیشمارد: «وزارت، پروانگی، نیابت سلطنت، استیفا، اشراف ممالک و بیگلربیگی.» مهمترین موارد اختلاف منصب پروانگی بود که منشأ آن به درستی روشن نیست. در آناتولی هم، آنگونه که از اخبار مورخان آن دوران برمیآید، تمام این مناصب با همین عناوین و وظایف در پارهای موارد با اندکی تفاوت وجود داشته است.

اسلامی شدن آناتولی یک روند تدریجی بود؛ ولی سرعت پیشرفت آن و میزان شدت عمل و رفتار خشونتآمیز با جمعیت بومی از مسائلی بود که بارها مورخان آنها را بررسی کردهاند. سپاه سلجوقیان روم با اینکه متشکل از ترکمانی بود که از همان آغاز آناتولی را مورد حمله قرار دادند، ولی نیرویی چندملیتی به حساب میآمد؛ چون علاوه بر ارمنیان و یونانیان اسیر و غلام، برخی افراد خارجی با عنوان مبهم «فرنگی» را نیز دربرداشت. تردیدی نیست که یونانیان و ارمنیان از حملات ترکمانان بسیار لطمه دیده بودند و نکتهٔ مهم اینکه خود ترکمانان هم بهطور کامل با فرهنگ اسلامی انس نگرفته بودند؛ ترکمانان کودکان بومی را به بردگی میگرفتند. وضع پیشین بقعه و کیفیت و چگونگی ساختمان بقعه در گذشته خیلی روشن نیست. البته امکان تأثیرات مستمر تمدنهای پیشین همچون بیزانس را نیز در دورهٔ شکلگیری و پیشین این سلطنت نباید نادیده گرفت. البته برخی پژوهشگران متأخر غربی بر این باورند که والیان اورشلیم دشمن خاصی با عیسویان نداشتند. موزه پِرا (به ترکی استانبولی: Pera Müzesi) یک موزه هنری است که در استانبول، ترکیه واقع شدهاست. متولیان هر یک از این دیوانها را به ترتیب وزیر، مستوفی، طغرایی، عارض و مشرف میگفتند که هر یک وظایفی داشتند.